( رنجنامه )

احتمالا امام زمان مهربان من :

غریبه ، چونکه ما عاشقش نشدیم......
غریبه ، بنده ی لایقش نشدیم.....
غریبه ، رهرو ِصادقش نشدیم.....
امان ز غفلت امان ز تهمت.......
از دست ما تو غیبت حضرت حجت.......
گناه شد عادت....... غیبت عبادت.....
جالب اینه که گذاشتیم سر خدا هم منت...
هرجا ریا شد به اسم خدا شد.....
همه دُکان وا کرده ایم حتی تو هئیت.....
چی رو ببینه؟؟؟!! .... دله سیاه رو یا رو زبون اللهم ارزقتی شهاده .....
از امر به معروف ترسیدیم..... حاجی شدیم ، دور شیطان گردیدیم......
همسایه یتیم و ، سیر خوابیدیم...... ما به زمین خورده ها ، خندیدیم....
غریبه ، چونکه راحت گناه کردیم....
غریبه ، به نامحرم نگاه کردیم.......
غریبه ، نامه فقط سیاه کردیم......
فروختیم ایمان..... خریدیم نان....خاک میخوره رو طاقچه هامون قرآن.....
سحر نه حالی...... نه خمس مالی...... اسممونم گذاشتیم عبد شاه مردان.........
شیعۀ حرفیم...... آدم برفیم......
هنوز نمک نخورده میشکنیم نمکدان....
یه پا تو محراب یه پا لب آب..... رو به روی عکس شهیدان.....
بگو خدا غرق امیدم کن...
بی خریدارم - خریدم کن...
پیش حسین رو سفیدم کن نذر ابوالفضل رشیدم کن....

غریبه ، که دوستش داریم واسه حاجت....
غریبه ، میپرستیمش برا جنت......
غریبه ، که به تنهایی کرده عادت......
تو راه پاکی زدیم به خاکی.....
چه عاشقی؟! چه مجنونی؟! چه سینه چاکی؟!
جای حرم امام رضا ، رفیتم کیش...... جای پرچم هیئت ، زدیم دیش....

چه ساده بر مقدسات میشه حتاکی!!!!

این وضع ناموس......کو کفه ، افسوس؟!!!
نکشیدیم خجالت از چادر خاکی!!!!
دیگه شیطان شد ایاک نعبد..... ببین خدا رو ول کردیم میگردیم با کی؟؟؟؟!!!
بگو خدا رحمی به حالم کن....
لکه ننگم - زلالم کن...... عشق خودت رو مدالم کن....بُکُشُ و در علقمه چالم کن.....
خدا حلالم کن....خدا حلالم کن......خدا حلالم کن......

ارسالی از : بهروز علمی